Syndrom rozbitych okien
1 min read
Nawiązuje stricte do sfery oddziaływania środowiska na mniemanie tudzież zachowanie danej jednostki.
Czym jest zatem owy syndrom rozbitych okien?
Przede wszystkim określa brak jakiejkolwiek reakcji ludzi na takie zachowania, które wpływają na dewastację środowiskowo-społeczną. Zamiast obaw, strachu oraz emocji przejawia się obojętność, niekiedy nazywana „znieczulicą społeczną”. Syndrom rozbitych okien wskazuje na ogólne załamanie mechanizmów kontroli społecznej. Prawo karne funkcjonuje wówczas tak, jakby wcale nie istniało albo było wyjątkowo nieskuteczne, zaś do jego przedstawicieli wyraźnie odczuwa się nieufność.
Jako bardzo istotny aspekt owego zjawiska przyjmuje się pewien schemat, który wyjaśnia, że w „zniszczonym” środowisku znacznie szybciej rodzą się negatywne zachowania. Jeżeli ktoś widzi w swoim otoczeniu jedną rozbitą szybę w jakimś budynku, to nie będzie miał najmniejszych oporów przed zbiciem kolejnej. Inaczej dzieje się wówczas, gdy środowisko jest zadbane i nienaruszone – wtedy zamiar zbicia szyby bywa blokowany przez myśl o konsekwencjach takowego czynu.
Alicja Paluch
